.svg)
Web3 staat voor de derde generatie internet waarin sterke nadruk wordt gelegd op gedecentraliseerde applicaties dankzij het gebruik van op blockchain gebaseerde technologieën. In combinatie met machine learning en kunstmatige intelligentie (AI) maakt Web3 een betrouwbaarder, opener, intelligenter, adaptiever en autonomer internet mogelijk.
Voordat we dieper ingaan op Web3 bekijken we eerst eens hoe het internet door de jaren is geëvolueerd. De eerste generatie – Web1, ook wel het statische web genoemd – werd in 1989 uitgevonden door de Britse computerwetenschapper Tim Berners-Lee. Hij ontwierp statische HTML-pagina’s, waarmee browsers werden geïnstrueerd hoe inhoud moest worden weergegeven. Ook ontwikkelde Berners-Lee het Hypertext Transfer Protocol (HTTP), waarmee werd gespecificeerd hoe webservers bestanden naar browsers konden overbrengen.
In die beginjaren waren websites vooral eenrichtingscommunicatiekanalen, waarbij inhoud voornamelijk werd gepubliceerd door een klein en select groepje contentmakers. Er was weinig interactie tussen de gebruikers en de inhoud die ze bekeken (passieve consumptie) en Web1 had geen algoritmes om internetpagina’s te doorzoeken. Dat laatste maakte het vinden van relevante, specifieke informatie lastig. In die tijd werd internet dan ook met name gebruikt voor eenvoudige informatieve doeleinden, enkel op basis van tekst en afbeeldingen.
In 2005 deed Web2, ook wel het sociale web genoemd, zijn intrede. Vanaf dat moment transformeerde het internet van een statisch, alleen-lezen medium in een dynamisch, interactief medium, mede en vooral dankzij verbeterde internettechnologieën zoals Javascript. Web2-technologieën omvatten verder sociale netwerken, blogs, wiki's, video-delen en andere samenwerkingshulpmiddelen die gebruikers in staat stellen zelf online inhoud te creëren en te delen via allerlei platforms en applicaties.
Niettemin wordt Web2 vandaag de dag vooral gedomineerd door grote techbedrijven als Google en Facebook die enorm veel geld verdienen aan het verzamelen en verkopen van gepersonaliseerde data aan bedrijven die er hun advertenties vervolgens gericht op los kunnen laten. Hoewel het gratis gebruik van hun platforms aantrekkelijk klinkt, begint het besef meer en meer door te dringen dat dit op de lange termijn niet ten goede komt aan de gebruiker aangezien persoonlijke gegevens en interesses niet langer privé zijn, maar juist verworden tot ‘publieke’ handelswaar.
Web3 is de nieuwste fase in de ontwikkeling van het internet en richt zich voornamelijk op decentralisatie en digitaal eigendom. In tegenstelling tot Web2 zijn de internetgebruikers zélf degenen die de controle hebben, waarbij de onderliggende Web3-technologieën (protocollen, internetinfrastructuur, platforms en apps) worden gebouwd vanuit een decentraal gedachtengoed. Alsof de cirkel wordt rondgemaakt sluit Web3 veel beter aan bij hoe Berners-Lee het internet ruim drie decennia geleden al voor ogen had met een open, community-driven en gedecentraliseerde structuur.
In het op de toekomst gerichte decentrale internet van Web3 spelen autonomie en privacy een belangrijke rol, waarbij data, digitale assets en identiteit weer in handen van de gebruikers komen te liggen (en dus niet langer in handen van grote, centraal aangestuurde, tech-bedrijven).
Het uiteindelijke doel van Web3 is dus om de regie van het internet terug te geven aan de gebruikers, wat technisch mogelijk wordt gemaakt door blockchain en aanverwante technologieën. Web3 wordt ook wel the internet of value genoemd, omdat waarde digitaal kan worden vastgelegd door middel van een cryptografische token waarbij het recht van eigenaarschap in een decentrale blockchain-boekhouding kan worden vastgelegd en bijgehouden.